Πόσες απογοητεύσεις δεν έγιναν και θα γίνονται υπέροχα έργα τέχνης, πλημμυρισμένα απ΄αυτό το ''γλυκό πιοτό της θλίψης''... Και πόσα απ΄αυτά δεν συντροφεύουν - εις τον αιώνα τον άπαντα - τις ''περίλυπες έως θανάτου'', ερωτοχτυπημένες ανθρώπινες υπάρξεις...

Έτσι... φτάσαμε πάλι στο ''ουδέν κακόν αμιγές καλού''. Και οι ''θλιμμένοι'' καλλιτέχνες, όπου γης, επιτελούν θαυμάσια το ρόλο του ''καλού''. ''Πεθαίνουν από θλίψη'', προσφέροντας σε εμάς το απόσταγμα ''για παρηγοριά'' στις ώρες της ''άφατης θλίψης'' μας.

Να, όμως που ήρθαν τώρα οι ψυχοθεραπευτές (νέο είδος σωτήρων της ψυχής μας) και μας λένε ΟΧΙ. Ούτε οι καλλιτέχνες χρωστάνε τίποτα να ''πεθαίνουν απο θλίψη'' για το δικό μας καλό,ούτε και εμείς οι απλοί θνητοί πρέπει, σώνει και καλά, να ''πέρνουμε βουτιές'' όταν ''σκαλώνουμε'' σε έναν έρωτα! Και να το ρίχνουμε στις διάφορες ''λησμονητικές'' ουσίες - και αποτέλεσμα μηδέν (μηδέν, βέβαια, ίσον και... θάνατος).

Και η συνέχεια έπεται στην αυριανή εκπομπή μας στο Μελωδία 88 FM εκεί... στις 11 το πρωί.